• Chocoladelabrador leeft korter door beperkte genenpool

Chocoladelabrador leeft korter door beperkte genenpool

Leestijd
1 minuut
Tot nu toe gelezen

Chocoladelabrador leeft korter door beperkte genenpool

ma, 10/22/2018 - 15:43

De levensverwachting van een hond en het risico op het ontwikkelen van ernstige ziekten is gekoppeld aan de kleur van zijn vacht. Althans, bij de Labrador, waar de “chocolade-labrador” een aanmerkelijk kortere levensverwachting heeft dan zwarte en gele labradors. Tot die conclusie komen Australische onderzoekers na het bestuderen van meer dan dertigduizend dossiers, waaronder die van 2.000 labradors, van dierenartsen over Labradors.

Het team van de University of Sydney analyseerde de patiëntendossiers, die allemaal betrekking hadden op Labradors in Engeland overigens. Daaruit bleek dat de chocoladekleurige labrador niet alleen korter leefde, maar ook vaker spijsvertering- en huidproblemen had.

De gemiddelde leeftijd van niet-chocolade-labs was 12,1 jaar, meer dan 10% ouder dan die van chocoladelab die gemiddeld maar 10,7 jaar wordt. Paul McGreevey, de hoofdonderzoeker, ziet ook dat dat de prevalentie van oorontsteking tweemaal zo hoog was in chocolade Labradors, en de kans op dermatitis zelfs vier keer zo hoog.

"De relatie tussen vachtkleur en ziekte kan een onbedoeld gevolg zijn van het fokken op bepaalde kleuren," zegt Professor McGreevey. "Omdat chocoladekleur recessief is bij honden, moet het gen voor deze kleur in beide ouders aanwezig zijn om chocoladekleurige pups te krijgen."Fokkers die zich op deze kleur richten, zullen daarom waarschijnlijk alleen labradors gebruiken die het chocoladekleurgen dragen." 
Doordat hierdoor de genenpool veel kleiner wordt, neemt de kans op erfelijke aandoeningen toe. Mede daardoor zou het hogere aantal oorontstekingen en huidproblemen kunnen optreden. Bij de chocolade labrador zijn skeletaandoeningen (musculoskeletale aandoeningen) en kanker de meest voorkomende doodsoorzaak.

Over de hele Labrador-populatie waren de meest voorkomende gezondheidsproblemen obesitas, oorinfecties en gewrichtsaandoeningen. "We ontdekten dat 8,8 procent van de Britse Labradors te zwaar of zwaarlijvig is, en daarmee is de Labrador zo’n beetje het hondenras met de meeste obesitas." aldus professor McGreevey. Alleen de mopshond is nog vaker (veel) te dik. Overigens waren het vooral de gecastreerde reuen die met veel te veel gewicht rondliepen.

De meest voorkomende doodsoorzaak in de gehele groep labradors zijn opnieuw de musculoskeletale aandoeningen, bijna 14% stierf uiteindelijk ten gevolge van dit soort aandoeningen. Meer specifiek is binnen dit ziektebeeld DJD (degeneretive joint disorder, oftewel slijtage van de gewrichten) de voornaamste aandoening.Verlamming en totale gewrichtsstijfheid komen hier nog bij in vrij grote aantallen.Niets wees er overigens op dat DJD vaker bij reuen zou voorkomen.

Veel voorkomende ziektes verder zijn peridontale (tandvlees) aandoeningen (opnieuw komen deze vaker voor bij mopshonden, maar de labrador scoort hoog). Maag-darmaandoeningen komen voor in 10% van alle (onderzochte) labradors.

bron

Labrador retrievers under primary veterinary care in the UK: demography, mortal…