• Open De Deur

Open De Deur

Leestijd
3 minuten
Tot nu toe gelezen

Open De Deur

za, 05/04/2019 - 16:48

Ik hoor vaak dat mijn hond slim is. Daar ben ik het absoluut mee eens. Hij weet dat wanneer onze loopvrienden door de deur komen, het tijd is om zijn bal te pakken. Of als hij me moet vertellen dat hij naar buiten moet, geeft hij me een van mijn schoenen. Hij weet wanneer ik pijn heb en hij heeft de beste biologische klok. Etenstijd in dit huis kan nooit worden vergeten.

Zijn intuïtie en enthousiasme maken hem een ​​geweldige helper. Maar wist je dat alle taken die een hulphond uitvoert voor zijn handler, gebaseerd zijn op een paar leuke spelletjes? In de volgende paar kolommen zal  ik je vertellen hoe ik, met hulp van onze trainer, Don geleerd heb hoe hij mij kan helpen met mijn dagelijkse routine.

Trekspelletjes vormen een belangrijk onderdeel van de training van een hulphond. Het is leuk en het laat een pup veel energie vrijmaken. Naarmate ze vaker trainen, leren ze ook dingen met hun neus weg  te duwen. De handeling van duwen en trekken wordt beloond met iets dat de pup leuk vindt. Meestal lekkere hapjes. Hoe meer de hond wordt beloond, hoe meer ze die speciale actie willen doen. Zeer nuttig wanneer het tijd is om een ​​hulphond te zijn.

Trek aan een touw dat aan een deurklink is bevestigd om een ​​deur open te trekken. Hij kan ook een lade met zijn neus dichtdrukken. Tijdens de training waren deze taken niet zo moeilijk aan te leren. Het zwaarste gedeelte van de training was al voltooid terwijl hij op school zat. Hij moest er gewoon aan wennen dat ik de commando’s gaf in plaats van de trainer.

Maar als je een deur hebt die naar binnen opengaat (een die je open moet duwen, van je af), moet de hond twee verschillende acties uitvoeren. Een hond trainen om twee acties met één commando uit te voeren, is beslist een uitdaging.

Wanneer mensen een deur op deze manier openen, duwen ze de hendel omlaag en lopen ze naar voren. Het is niet zo moeilijk en we doen het vaak zonder na te denken. Wanneer Don die deur moet openen, moet hij eerst aan een touw trekken. Met één snelle, harde ruk veroorzaakt dit dat de pal die de deur gesloten houdt, van zijn plaats komt. Dan kan Don met zijn neus tegen de deur duwen om hem te openen.

Ik zou hem kunnen zeggen dat hij moest 'trekken' en 'duwen', maar ik zou hem moeten belonen voor het voltooien van beide taken. Dus het zou een eeuwigheid duren voordat ik door de open deur kan gaan. In plaats daarvan wilde ik zeggen 'open de deur'. Ik had hem nodig om te begrijpen dat dit zowel het commando ‘trek en duw’ betekent.

Ik moest hem leren dit in kleine stapjes te doen. Trainingssessies mogen ook niet langer duren dan tien minuten. Anders kan dit informatieoverbelasting veroorzaken, wat leidt tot stress en een ongelukkige hond.

Eerst hebben we het trekken geoefend. Meestal vereist het trekcommando dat de hond een touw naar zich toe trekt. In deze situatie zou dit alleen betekenen dat de deur gesloten blijft. Hij moest leren het touw naar beneden te trekken. Voor mij betekende dat veel luisteren en de deurklink aanraken, zodat ik kon voelen wanneer hij deed wat ik wilde. Ik kon hem alleen belonen voor het gewenste gedrag. Dat betekende dat ik geduld moest hebben. Ik plaatste strategisch een stoel en mezelf in het gebied waar we aan het werk waren, zodat hij niet achteruit kon lopen. Het maakte het leerproces sneller omdat het gemakkelijker voor hem was om te begrijpen wat ik wilde. Gelukkig maakt het idee van het krijgen van koekjes Don erg enthousiast, dus het voltooien van deze stap vereiste niet teveel sessies.

De volgende stap was om een ​​'duw'-opdracht toe te voegen. Ik moest hem vragen hem te trekken, hem belonen terwijl hij de hendel naar beneden drukt, zodat de deur niet terug in gesloten positie zou vallen en hem dan vragen de deur te duwen en, als het lukt, hem te belonen.

We herhaalden dit in een aantal sessies verspreid over meerdere dagen. Toen hij er vertrouwd mee was, stopte ik met belonen voor 'trek' en werd hij alleen beloond nadat hij beide taken had gedaan. Op dit punt veranderde ik de commando's 'trek' en 'duw' voor 'open de deur' en liet hem de twee acties voortzetten tot hij zeker was van het nieuwe commando.

Talloze sessies en een paar dagen later was ik in staat om de laatste stap van de training uit te voeren. Ik hield de deurknop niet meer voor hem vast. Hij moest leren om deze twee acties snel en efficiënt te voltooien, zodat hij de deur zelf kon openen. Dit zorgde voor veel frustratie. Hij wilde me echt plezieren en wilde echt de beloning, maar begreep het concept van het spel niet. Hij maakte piepende geluiden en ging zelfs zitten omdat hij niet wist wat ik van hem wilde.

Ik deed een kleine stapje terug, zodat ik hem het concept van het spel kon leren. Ik zette koekjes op de grond aan de andere kant van de deur. Hield de deurklink vast zodat hij de taak kon voltooien en hij haalde zijn eigen beloning op. Toen hij eenmaal besefte dat de deur open moest zijn om de koekjes te halen, haalde ik mijn hand van de deurknop en liet hem er zelf aan werken. Het kostte veel sessies, veel dagen en zelfs nog meer slaap (honden verwerken wat ze hebben geleerd terwijl ze slapen) voordat hij het voor het eerst alleen deed.

Het Eureka-moment kwam op een middag na een dutje van twee uur. We hadden samen getraind tot hij moe was. Na het lange dutje besloot ik om 'de deur open te doen'. Ik was benieuwd of hij zich had herinnerd wat we eerder hadden gedaan. Deze keer waren er geen koekjes aan de andere kant. Maar hij opende de deur toch. Hij was heel tevreden over zichzelf en nu opent hij alle deuren in huis als ik erom vraag.

Geduld loont zeker bij het trainen van een hond. Het kan een tijdje duren voordat je bereikt wat je wilt, maar het is de moeite waard.